Over Celina
Meer dan 10 jaar heb ik me aangepast aan de verwachtingen van mijn ouders, docenten, werkgevers, sportleraren, noem maar op. Het voelde continue alsof ik aan het vechten was tegen de ander en mezelf, want ik wilde niet falen. Maar toch voelde ik me die kneus die het leven niet aankon, niet kon genieten, niet het gevoel had dat ze leefde… ik voelde mij ‘anders’ (intuïtief in een wereld vol denkers), en heb zolang een echt diepe connectie met mensen gemist.
Diep van binnen voelde wist ik dat ik meer wilde leven, genieten en het gevoel van vrijheid ervaren.
Ik was aan het backpacken in Sri Lanka. De eerste paar dagen dat ik daar was, ik heb alleen maar geslapen. Ik voelde me die kneus die op vakantie aan het slapen was. Na die reis heb ik het heft in eigen handen genomen en ben ik gestart met diverse mindfulness trainingen en opleidingen. Dat gevoel van toen in Sri Lanka, daar wil ik nooit meer naar terug. Ik wilde het gevoel ervaren dat ik leefde.
Van jongs af aan voelde ik me anders. Ik kon niet zo goed leren, met lezen zat ik in het groepje met iedereen die moeite had met lezen, ik paste me aan de ander, en wilde ook een denker zijn net als de andere.
Ik was zo rationeel opgevoed, maakte keuzes die slim en handig waren. Ik weet nog hoeveel rug en schouderklachten ik had, werkte me de schompes om rond te komen (HBO studie afgerond, vond twee maatschappelijk werk banen in crisis tijd, had veel vrienden en sporten) en paste me sociaal gezien aan.
Aan de buitenkant leek het zo mooi.
Maar op de achtergrond liep ik steeds meer vast. Op de achtergrond speelde mijn gevoelens naar vrouwen en mijn gevoel ‘anders’ te zijn.
Ik was die gevoelige, sensitieve intuïtieve persoon, in een wereld vol denkers en presteren.
Ik heb heel lang een diepe connectie met mensen gemist. Ik vertrouwde niet heel veel andere mensen, en zoals dat werkt, dan krijg je dat ook niet terug. Ik heb me heel lang alleen gevoeld.
Bij mijn afstuderen op de middelbare school zei een docent op een lacherige toon: Celina, gaat met haar dyslexie naar de secretaresse opleiding. Deze zin heeft mij 20 jaar belemmert in mijn keuzes.
Ik ben heel dankbaar dat ik iemand tegenkwam die in mij geloofde, die mij steunde om mijzelf te ontwikkelen in mijn gevoel leren gebruiken, mijn intuïtie te gaan volgen en mij leerde te gaan vertrouwen om wat ik wel kan. Mijn coach, mijn spiritueel begeleider en mijn spaceholder Betty. Bij Betty kon ik mezelf zijn en ging af en toe mee naar activiteiten zoals klankschaalconcerten of kleine spirituele bijeenkomsten.
Diep van binnen wilde ik gezien worden om wie ik was, met mijn talenten en kwaliteiten. Maar in mijzelf voelde ik steeds dat gevoel van afwijzing, als iemand tegen mij zei dat ik iets niet goed deed. Inmiddels weet ik dat dit niet ging om de afwijzing van de ander naar mij, maar de afwijzing naar mezelf. Ik wees mezelf keer op keer af omdat ik me niet goed genoeg voelde. Ik blokkeerde als ik wat wilde delen, ik liet mij verwoorden door anderen want die wisten het beter, en ik was totaal verwijderd van mijzelf.
Die reis naar Sri Lanka was een soort omkeerpunt.
Ik ben diep gegaan om alle pijn, verdriet en afwijzing die ik voelde op te ruimen met ademwerk, met energetische sessies, NEI en met reflectie.
Inmiddels heb ik geleerd om mijzelf te accepteren, wie ik ben, wie of wat bij mij past, en de juiste keuzes te maken die bij mij passen. En het leven zoals IK dat echt graag wil, ipv te overleven voor een ander.
In de mindfulness-wereld wordt zo vaak gezegd ‘alles mag er zijn’. Alsof alles onder de dekmantel van liefde mag worden weggeschoven. Maar ondertussen blijf je jezelf afwijzen en afkeuren. Je leven wordt er klein van. Je gaat niet groeien.
Mindfulness, yoga, meditatie, klankschaalconcerten, KAP zomaar een rijtje zelfontwikkelingstools die je kunt doen in deze tijd van zoektocht naar jezelf. Je kan dit nog jaren volhouden, ik heb het 10 jaar lang volgehouden en tegen mezelf gezegd -> kijk je doet toch ontspanning- dingen, je gaat op vakantie en je leest boeken.
Ik heb geleerd dat er een groot verschil is tussen alles mag er zijn, versus, en ik accepteer de gebeurtenis/pijn maar ik ga de gevoelens en emoties verwerken.
Want ergens voel je een sparkle, een vuurtje. Een diep verlangen. Net als ik, toen. Ik voelde dat ik zoveel ‘rijker’ was. Maar er zat zoveel stof overheen, zoveel shit, wat ik op te ruimen had.
Ik voelde mij ‘anders’, maar inmiddels denk ik, fuck it, ‘ik ben anders’. We zijn allemaal ‘anders’.
JA! Ik ben spiritueel. Ik heb dyslexie. Ik had (ja, had!) rijangst. En ik val op vrouwen.
Dat ge-re-connect zijn met jezelf.
Ik wil je laten zien, en laten voelen dat dat ook voor jou mogelijk is. Dat je gelooft, dit is ook voor mij weggelegd. En dat je het ook gaat voelen. Stap voor stap. Met de juiste begeleiding.
Het leren vertrouwen op jezelf. Het leren vertrouwen op het ‘anders zijn’. En dat dat ook oke is. En je leven daarop in te richten.
Inmiddels weet ik wat er nodig is om dat leven wel te gaan leiden, om jezelf lichter te gaan voelen en vol vertrouwen je hele zelf te ownen. Jezelf toestemming te geven om je pijn van niet gezien worden, verdriet omdat je niet jezelf mag zijn, schaamte omdat je het leven niet aan kan, frustratie en boosheid als maskering dat het niet goed met je gaat. Want je voelt en weet wat voor fantastisch leven er op je wacht.
Jij gaat die moed en lef nodig hebben in dit proces. Jij gaat er doorheen, precies zoals ik dat ook heb gedaan. Jij weet dat jij je niet meer kan aanpassen aan de ander, het is genoeg nu, het is klaar. Het is tijd voor verandering en jij kiest daar nu direct voor.
Ik help vrouwen die klaar zijn met pleasen, verstoppen en weglopen. Samen brengen we je sympatische systeem (flight/fight) blijvend tot rust zodat jouw innerlijke zon weer gaat stralen
Aangesloten bij:
SamenwerkingsPartner van:
